صدایم را به یاد آر

اگر آواز غمگینی به پا شد

من این شعر گرانم

که از ارزان و ارزانی جدا شد

من هر چه ام با تو

 زیباترم

بر عاشقت آفرینی بگو

تابیده ام من به شعر تنت

میخوانمت خط به خط مو به مو

بی تو بی شب افروزی ماندنت

بی تب تند و پیراهنت

شک نکن

من که هیچ

آسمان هم زمین میخورد

بی تو بی شب افروزی ماندنت

بی تب تندو پیراهنت

شک نکن من که هیچ

آسمان هم زمین میخورد

(( گروه جار تار))

مرغ عشق دلش دریاست تا وقتی کنار عشقشه

هیچ نامهربونی و آزاری ناراحتش نمیکنه

دلش خوشه عشقش کنارشه

همین براش بسه

ولی خدا نکنه

تنها بشه

یا

اخم

عشقشو ببینه

بیچاره

با یه اخم دلش میشکنه

دق میکنه

((صخره))

"پنجره خیال "


تا خانه چشمانت راهی نیست

، وقتی که نگاهت را از من دریغ میکنی...

چه بگویم

وقتی که نه تنها چشم هایت را

 بلکه دریچه قلبت را برویم بسته ای ...

اما...

بدان همیشه پشت پنجره "خیالم"

برای چشمهایت چون چلچراغی میدرخشد...

بگذار در وجود تو گم شوم

و تودر جستجوی من آهسته مرا بخوانی...


و مرا در قلبت پیدا کنی

بسم الله الرحمن الرحیم

اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ

مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ

مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ

لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللّهِ

فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ

اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ

أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

((صخره))

زمانی که ندارمت

دلتنگی تنها نشانه بودن تو در جای جای قلبم است نازنینم

دلتنگ که میشوم زمین و آسمان هم که به هم برسند

باز دلم بیخیالت نمیشود

مگر اینکه تو در قاب چشمانم باز پیدا شوی و خاطره ساز...

سکوت گورستان رامیشنوى؟

دنیا ارزش دل شکستن را ندارد ...

میرسد روزی که هرگز در دسترس نخواهیم بود ...

خاک آنتن نمیدهد که نمیدهد...!

ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﺖ

ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ غصه ﻫﺎﯾﺖ

ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﻧﺎﺁﺭﺍﻡ ﻣﯿﮑﻨﺪ

ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯼ؟

ﭘﺲ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ

ﻋﻤﯿﻖ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺶ

ﻋﻤﯿﻖ

ﻋﺸﻖ ﺭﺍ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ

بودن را

ﺑﭽﺶ

ﺑﺒﯿﻦ

ﻟﻤﺲ ﮐﻦ

ﻭﺑﺎﺗﮏ ﺗﮏ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎﯾﺖ لبخند بزن.....

تو نیستی که ببینی

چگونه عطر تو در عمق لحظه ها جاریست!

چگونه جای تو در برق شیشه ها پیداست!

چگونه جای تو در جان زندگی سبز است!

هنوز پنجره باز است

تو از بلندی ایوان به باغ می نگری

درخت ها و چمن ها و شعمدانی ها

به آن ترنم شیرین،به آن تبسم مهر

به آن نگاه پر از آفتاب،می نگرند

تمام گنجشکان

که در نبودن تو

مرا به باد ملامت گرفته اند:

تو را به نام صدا می کنند!

هنوز نقش تو را از فراز گنبد کاج

کنار باغچه،زیر درخت ها،لب حوض

درون آیینه پاک آب می نگرند

تو نیستی که ببینی  چگونه پیجیده است

طنین شعر نگاه تو در ترانه من

تو نیستی که ببینی چگونه می گردد

نسیم روح تو در باغ بی جوانه من

چه نیمه شب ها،کز پاره های ابر سپید

به روی لوح سپهر

تو را،چنان که دلم خواسته ست،ساخته ام!

چه نیمه شب ها- وقتی که ابر بازیگر

هزار چهره به هر لحظه میکند تصویر

به چشم هم زدنی

میان آن همه صورت،تو را شناخته ام

به خواب می ماند،تنها بخواب می ماند

چراغ،آیینه،دیوار،بی تو غمگینند

تو نیستی که ببینی

چگونه با دیوار

به مهربانی یک دوست،از تو میگویم

تو نیستی که ببینی،چگونه از دیوار

جواب میشنوم

تو نیستی که ببینی چگونه دور ار تو

به روی هر چه درین خانه است

غبار سربی اندوه،بال گسترده ست

تو نیستی که ببینی دل رمیده من

به جز یاد تو،یاد همه چیز را رها کرده ست

غروب های غریب

در این رواق نیاز

پرنده ساکت و غمگین،ستاره بیمارست

دو چشم خسته من

در این امید عبث

دو شمع سوخته جان همیشه بیارست

تو نیستی که ببینی!

((فریدون مشیری))

زندگی پر از اتفاقات خوشاینده که ما خیلی دورترها به دنبالش میگردیم و نمیدونیم که خیلی به ما نزدیکن...

شاید زمانی برسه زمان زود بگذره زودتر از حد تصور ...

شاید حتی وقتی نباشه بازهم زمان بگذره هر چند سخت ...

شاید زمانی برسه که مرغ عشقها هم راه صبوری رو یاد بگیرن

و مقاومتر باشن و دیگه دق نکنن بلکه بسازن با سرنوشتشون ...

زندگی پر از زمانه و زمان پر از این شایدها و به دنبال این شایدها هزاران هزار معجزه کائنات...

به روزهای خوب ایمان داشته باشیم که حتما از راه خواهند رسید ...

قدر عزیزانی رو که در کنار ما بودند و هستند رو باید دونست

چرا که لحظه های زیبای زندگی متعلق به اونهاست

به امید اون روزها

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودم

در نهانخانه جانم،گل یاد تو درخشید

باغ صد خاطره خندید

عطر صد خاطره پیجید

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

پر گشودیم و در آن خلوت دل خواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فرو ریخته در آب

شاخه ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید تو به من گفتی:

از این عشق حذر کن!

لحظه ای چند بر این آب نظر کن

آب آیینه عشق گذران است

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

باش فردا که دلت با دگران است!

تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن!

با تو گفتم "حذر از عشق!؟-ندانم

سفر از پیش تو؟ هرگز نتوانم.....نتوانم

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد

چون کبوتر،لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدی، من نه رمیدم،نه گسستم

باز گفتم که: تو صیادی و من آهوی دشتم

تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم ، نتوانم

اشک در چشم تو لرزید

ماه بر عشق تو خندید!

یادم آید که: دگر از تو جوابی نشنیدم

پای در دامن اندوه کشیدم

نه گسستم،نه رمیدم

رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگرهم

نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم

نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم.....

بی تو اما ، به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!

((فریدون مشیری))

تا حالا شده استاد از کارتون تعریف کنه؟

کسی که یه عمر کنارش شاگردی کردید

حالا بیاد و از کار شما کلی تعریف کنه!

البته که یه شاگرد در برابر استادش همیشه شاگرده

حتی اگه خودش به درجه استادی برسه

شده حکایت من

امروز استادم از تعریف کرد و گفت:

"قدر اینهمه احساس زیبا رو بدون عزیزم من که حسودیم شد به این همه عاشقی"

ولی خوب خودشم خوب میدونه عاشقی رو اون یادم داده

اونقدر با من تمرین کرده که منم لایق این تعریف بشم

((صخره))

دیگه هیچ چیز طعم قبل رو نداره...

دلم لک زده برای سبزی پلو ماهی 

ولی این روزا وقتی ماهی میخورم بیمزه ترین غذاست

دیگه هیچ لذتی در پیچ و خم جاده چالوس وجود نداره

جاده چالوس برام شده فقط یه راه پر پیچ و خم خسته کننده

رامسر با تمام زیبایی ها و طراوتش خیلی زود خستم میکنه

دیگه لحظه ها برام جذاب نیستند

شدن ثانیه هایی که از پس هم میگذرن و از عمرم کم میکنن

گاهی زندگی فقط در لحظه هایی خلاصه میشه که

دلت خوشه نه لحظه هایی که دورت شلوغه....

((صخره))

چشمان پر از غمی دارد این آیینه

تحمل دیدن این چشمها را ندارد دلم

کاش میتوانستم اندکی لبخند به او هدیه کنم

کاش حال دلم خوب بود تا پای درد دلش مینشستم

هر چه دست بر گونه اش میکشم اشکش را نمی توانم پاک کنم

کاش باران می آمد تا گونه هایش را بشوید

((صخره))

خیلی وقته ندیدمش

سراغم رو گرفته

از من می پرسیه حالت چطوره؟

من گفتم خوبم،خوب!!!..........

میدونم حال خودش هم خوب نیست

ولی نمیخوام غصه بد بودن حال منم بخوره

بزار فکر کنه من خوبم و همه چیز رو به راهه

راست میگه زمان درستش میکنه!

کاش اونقدر دوام بیارم تا بتونم کار گذشت زمان رو ببینم

ولی وقتی اون نیست زمان دیگه نمیگذره

حالا میفهمم چرا مرغ عشقا وقتی تنها میشن دق میکنن...

((صخره))